இந்தியா-சீனா எல்லைத் தகராறு மோடி-ஷீ சந்திப்பால் தீருமா?

 கர்னல் ஆர் ஹரிஹரன் | அக்டோபர் 14, 2020 

 https://www.dinamalar.com/news_detail.asp?id=2632846

பிரதமர் நரேந்திர மோடியும், சீன அதிபர் ஷீ ஜின்பிங்கும், நவம்பர், 17ல், ரஷ்யா தலைமையில் நடக்கவிருக்கும், 'ப்ரிக்ஸ்' என்ற, பிரேசில், ரஷ்யா, சீனா, இந்தியா, தென் ஆப்ரிக்கா ஆகிய நான்கு நாடுகளின் கூட்டமைப்பு தலைவர்கள் சந்திப்பின் போது, நேரடி பேச்சு நடத்துவார் என, செய்திகள் வெளியாகி உள்ளன.

அந்த சந்திப்பு, வீடியோவில் நிகழும் பேச்சுவார்த்தையானாலும், லடாக்கில், ஜூன், 15-ல் கல்வான் தாக்குதலுக்கு பின், முதன் முதலாக இரு தலைவர்களும் நடத்தும் நேரடி பேச்சாகும். இருவரும் ஏற்கனவே, ஆறு ஆண்டுகளில், 18 முறை சந்தித்துள்ளனர். அதனால், இருவரும் மற்றவர் மனநிலையை ஓரளவு புரிந்து கொண்டு, அதற்கேற்ற உத்தியுடன் செயல்படுவர் என, நம்பலாம். மேலும், இருவரின் பேச்சு எந்த மட்டில் வெற்றி பெரும் என்பதை, சந்திப்புக்கு முன்னால், இரு நாடுகளும் முன்னெடுக்கும் நல்லிணக்கத்துக்கான அறிகுறிகள் வாயிலாக கணிக்கலாம். அப்படி பார்த்தால், கடந்த மாதம், ரஷ்யாவின் தலைமையில், 'ப்ரிக்ஸ்' நாடுகளின் வெளியுறவு அமைச்சர்கள் சந்திப்பில், இந்திய - சீன பதற்ற நிலையை குறைக்க, ஐந்து அம்ச அணுகுமுறையை பின்பற்ற வேண்டும் என, வேண்டுகோள் விடப்பட்டது, ஒரு நல்ல முயற்சியே. அதற்கு, இரு நாடுகளும் கொள்கை அளவில் சம்மதித்தன. ஆனால், இதுவரை அதை செயலாக்குவதற்கான அறிகுறிகள் தென்படவில்லை.

 

பதில் கூறுவது எளிதல்ல

ஆதலால், நடக்கப் போகும் சந்திப்பு, இரு நாடுகளுக்கு இடையே ஏற்பட்டுள்ள புகைச்சலை தீர்த்து, உறவின் வருங்காலத்தை நிர்ணயிக்க கூடிய முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக மாறுமா? இந்தக் கேள்விக்கு பதில் கூறுவது எளிதல்ல. ஏனெனில், இரு நாடுகளிலும் பெரும்பாலான மக்கள், இந்தப் பிரச்னை எல்லையை கடந்து, தேசிய மான பிரச்னையாக கருதுகின்றனர். இந்தியா ஜனநாயக நாடு; ஆகவே, மக்களின் உணர்ச்சிகளையே அதன் வெளியுறவு பிரதிபலிக்கிறது. அதை மனதில் வைத்தே, பிரதமர் மோடி செயல்பட முடியும். சீனாவில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பெரும் தலைவராக கருதப்படும், ஷீ ஜின்பிங், தன் இஷ்டப்படி, முடிவு எடுக்கும் அதிகாரம் உடையவர். அதற்கு ஆதரவாக செயல்பட, கட்சியின் மத்திய தலைமையில், பல மாற்றங்களை ஏற்கனவே மேற்கொண்டவர்.

ஆகவே, பிரதமர் மோடியை விட, முடிவெடுக்கும் சுதந்திரம், அவருக்கு அதிகமாகவே உள்ளது. இருந்தாலும், உலக அளவில், அவர் எடுத்த பல நிலைப்பாடுகள், முக்கியமாக, 'கோவிட் வைரஸ்' பிரச்னை மற்றும் பெரும் பொருளாதார பின்னடைவு, தென் சீன கடலில் சீனப்படைகள் காட்டி வரும் அழுத்தம், ஹாங்காங் மற்றும் தைவான் நாட்டில் ஏற்படுத்தியுள்ள பதற்றமான சூழ்நிலை ஆகியவை, சீனாவுக்கும், ஷீயின் தலைமைக்கும், உலக அளவில் பெரும் களங்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன.

இத்தகைய சூழ்நிலையில், அவர் பொதுமக்களின் தேசிய உணர்வுக்கு எதிரான முடிவை ஏன் எடுக்க வேண்டும்? இரு தலைவர்களும், கடைசியாக, மார்ச், 26ல், சவுதி அரேபியா தலைமையில் நடந்த, 'ஜி - 20' என்ற, 20 நாடுகளின் கூட்டமைப்பின் சந்திப்பில் பங்கேற்றனர். இரு தலைவர்களும், இதே கூட்டமைப்பின், வருடாந்திர மாநாடு நவம்பர், 21 - 22ல் நடக்கும் போது, மீண்டும் சந்திப்பர். ஆனால், அதற்கு நான்கு நாட்களுக்கு முன்பே, அவர்கள் உயர் மட்ட சந்திப்பு நடந்து முடிந்திருக்கும். இந்திய - சீன உறவில் ஏற்பட்டுள்ள மாபெரும் திருப்பத்தை, ராணுவ அமைச்சர் ராஜ்நாத் சிங், பார்லிமென்டில், செப்டம்பர், 15ல் நிகழ்த்திய தன் உரையில், தெளிவாக எடுத்துக் கூறினார். அதாவது, 'லடாக் எல்லையில் எடுத்துள்ள ஆக்கிரமிப்பு முயற்சிகளை, சீனா கைவிடும் வரை, இந்தியா அவற்றை நீக்க எடுத்துள்ள ராணுவ முயற்சிகளில் மாற்றம் இருக்காது' என்றார்.

நேரடி பேச்சு நடத்தினர்

 

அவர் சமீபத்தில் மாஸ்கோவில், எஸ்.சி.ஓ., என்று அழைக்கப்படும், ஷாங்காய் ஒத்துழைப்பு அமைப்பு நாடுகளின், ராணுவ அமைச்சர்கள் சந்திப்பின் போதும், இதே நிலைப்பாட்டை, சீன பாதுகாப்பு அமைச்சரிடம் எடுத்துச் சொன்னார். அதன்பின், எஸ்.சி.ஓ., தொடர்பான வெளியுறவு அமைச்சர்கள் சந்திப்பின் போது, இந்தியாவின் ஜெய்சங்கர், சீனாவின் வாங்-யீ இருவரும் செப்டம்பர், 10ல் நேரடி பேச்சு நடத்தினர். அதைத் தொடர்ந்து வெளியிட்டிருந்த அறிக்கையில், இரு நாடுகளும் நேருக்கு நேராக நிற்கும் படைகளை விலக்கி, பதற்ற நிலையை குறைக்க வேண்டும் என்பதை, ஒப்புக் கொண்டதாக தெரிவித்திருந்தனர். ஆனால், அதற்கான கால அட்டவணையோ அல்லது அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையையோ, அவர்கள் குறிப்பிடவில்லை.

இந்திய - சீன உறவின் அணுகுமுறையில், இந்தியா முன்னெப்போதும் இல்லாத மனோதிடத்தோடு செயல்படுவதை, இந்த நிலைப்பாடு காட்டுகிறது. இதற்கு மிக முக்கிய காரணம், லடாக் பகுதியில், நம் ராணுவம் ஆகஸ்ட் மாத கடைசி வாரத்தில், பங்காங்ட்சோ ஏரியின் வடக்கு மற்றும் தெற்கே உள்ள மலைப் பகுதிகளில் உள்ள சிகரங்களை கைப்பற்றி, கைலாஷ் மலைத்தொடரை தம் ஆளுமையில் கொண்டு வந்துள்ளதேயாகும். இன்னமும் டெப்சாங் பள்ளத்தாக்கில், சீனப்படை நடமாட்டம் இருந்தாலும், அவர்கள் மீது தேவையான போது, எதிர்மறைத் தாக்குதல் நடத்தும் திறன், நம் கையில் மட்டுமே உள்ளது.

 

அதனால் தான், மோடி - ஷீ பேச்சுவார்த்தை நவம்பர் மாதத்தில் நடக்கப் போகும் செய்தி வெளியாவதற்கு முன்பே, சீன வெளியுறவு துறை, சீன மொழியில் வெளியிட்டுள்ள அறிக்கை ஒன்றில், 'முதலாவதாக, சீன - இந்திய ஆதிக்க எல்லைக் கோடு, நவம்பர், 7, 1959ல் இருந்தது என்பதில், நாங்கள் தெளிவாக இருக்கிறோம். இதை, 1950ல், சீனா உலக நாடுகளுக்கு அறிவித்தது, அது, இந்தியாவுக்கும் தெரியும்' என்று கூறியுள்ளது. மேலும், இந்தியா இந்த ஆண்டு ஆரம்பத்தில் இருந்து, இந்த எல்லைக்கோட்டை தாண்டி, சீனாவுக்கு சொந்தமான பகுதிகளை ஆக்கிரமித்துள்ளதாகவும், படைகளை குவித்துள்ளதாகவும் கூறியுள்ளது. இந்த ஆக்கிரமிப்புகளை விலக்கி, படைகளை பின்வாங்கினால் மட்டுமே, சுமுக நிலை ஏற்படலாம் என்றும் கூறியுள்ளது.

இந்த, 1959 நவம்பர் எல்லை நிலைப்பாட்டை, இந்தியா அப்போது, பிரதமராயிருந்த நேருவின் காலத்திலிருந்து, தொடர்ந்து இதுவரை ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. அப்படி இருந்தும், 61 ஆண்டுகளுக்கு பின், ஏன் நவம்பர், 1959 எல்லை கோட்டை சீனா உயிர்ப்பித்துள்ளது என்பதே கேள்வி. இந்த வரைபடத்தை, சீன பிரதமராக இருந்த சூ என்-லே, பிரதமர் நேருவுக்கு எழுதிய கடிதத்தில் இணைத்து, 'அமைதி நிலவ இரு நாடுகளும், இந்த எல்லை கோட்டிலிருந்து, 20 கி.மீ., பின் வாங்கி நிறுத்தப்படலாம்' என்று யோசனை கூறினார். அந்தக் கருத்தை முழுமையாக நிராகரித்தார், பிரதமர் நேரு. ஹிந்துஸ்தான் டைம்ஸ் வெளியிட்டுள்ள கருத்தின்படி, இந்த எல்லை கோட்டில் அடங்கியுள்ள, 12 வேறுபாடுள்ள இடங்களில், சமர் லுங்பா, டெம்சோக், சூமார் உள்ளிட்ட ஆறு இடங்களை, சீனா ஆக்கிரமிக்க முயற்சிக்கலாம் என்று, ராணுவம் தயாராக இருப்பதாக எச்சரித்துள்ளது. இந்தப் பிரச்னை லடாக் எல்லையில் தீர வேண்டுமானால், இரு தரப்பு நிபுணர்கள் லடாக் எல்லை பேச்சில் ஒப்புக் கொண்டபடி, சீனா சீரான வரைபடங்களை அளிக்க வேண்டும். அதன்படி இரு தரப்பும், முடிவெடுக்க அது உதவும்.

ஆனால், சீனாவின் மீது மோடி அரசு வைத்திருந்த நம்பிக்கையை, தற்போது இழந்து விட்டது. இதற்கு, ஜூலை மாதம் லடாக்கில் கல்வான் பகுதியில், எதிர்பாராத விதமாக சீனப்படைகளுடன் நடந்த கைக்கலப்பில், கர்னல் பாபு உட்பட, 20 இந்திய ராணுவ வீரர்கள் கொல்லப்பட்ட சம்பவம், ஒரு பெரியகாரணம் என்று கூறலாம். ஏனெனில், 1962-ல் நடந்த இந்திய - சீன போருக்குப் பின், இந்திய - சீன உறவில், சீனாவின் கை தான் ஓங்கி இருந்தது. அதனால், அவ்வப்போது சீனா காட்டிய உதாசீனங்களையும், அத்துமீறல்களையும் இந்தியா பொறுமையுடன் சுமூகமான உறவுக்காக, ஜீரணித்து வந்தது.

வெளியுறவை நிர்ணயிப்பதில்லை

ஆனால், படைகளைப் பின்னெடுக்க பேச்சில் ஒப்புக்கொண்ட பின்பும், கல்வான் பகுதியில் உயிர் சேதம் ஏற்படுத்திய, சீனாவின் செயல், இந்தியாவின் தன்மான உணர்ச்சியை தட்டி எழுப்பியுள்ளது. ஆகவே, இரு நாடுகளுக்கும் இடையே நல்லுறவை மீட்டெடுக்க, சீனா என்ன முயற்சிகளை எதிர்கொள்கிறது என்பதே, பேச்சுகளின் வெற்றி - தோல்வியை நிர்ணயிக்கும். ஏனெனில், ஜனநாயக நாடான இந்தியாவில், தலைவர்கள் முடிவுகள் மட்டுமே, வெளியுறவை நிர்ணயிப்பதில்லை. எனவே, மோடி - ஷீயின் நவம்பர் பேச்சு சுமுகமாக நடந்தால் மட்டும் போதாது; ஆக்கப்பூர்வமான முடிவுகளை சீனா எடுக்க தயாரா, இல்லையா என்பதையும் காட்டும் என, நம்புகிறேன்.

 

 

கர்னல் ஆர்.ஹரிஹரன்
haridirect@gmail.com
இவர், ராணுவ நுண்ணறிவுத் துறையில், 30 ஆண்டு அனுபவம் பெற்றவர். தெற்காசிய நாடுகள் மற்றும் சீனாவின் நிகழ்வுகளை ஆய்பவர்.

 

 

 

 

China's Propaganda War

Even while the Covid pandemic was in the making, China lit too many fires in global politics, negating the effectiveness of its propaganda blitz across the world, so crucial to President Xi Jinping’s survival

By Col R Hariharan | Column | India Legal, October 10, 2020  

https://www.indialegallive.com/column-news/chinas-propaganda-war/

 

Have China’s efforts to regain its loss of credibility in the wake of its clumsy handling of the information on the Covid-19 virus outbreak from Wuhan in December 31, 2019 (actually according to the medical journal Lancet, it was first noticed on December 1, 2019), failed? It would seem so as the latest Pew Research Center report released on October 6 indicates that negative perceptions on China have risen sharply in many countries.

The results of the survey of 14,276 people conducted in 14 countries showed that a majority of the people had an unfavourable view of China. The negative views scored 81 percent in Australia, 74 percent in the UK, 71 percent in Germany and 73 percent in the US. That whopping 78 percent of the people say that they don’t trust President Xi Jinping should be of concern to the leader out to create a new world order and realise his Chinese dream. If the survey had included India, probably the results would have been even more damaging for China, after the PLA’s unfinished adventurism in Ladakh.

President Donald Trump called it the “China virus”, driving China into a frenzy, and the name seems to have stuck, with many still calling it the “China virus”. Thoroughly miffed, China is doing what it does best—coordinating State policy with propaganda to disturb, distract and deviate from the corona narrative, through its well-oiled State media apparatus. It is a mix of choking social media by using bots, arresting journalists, including 13 foreigners, to control the media outflow from the country, and flooding the global media with stories to present a favourable view of China.

On May 4, 2020, Twitter announced that it had deleted more than 1,70,000 accounts tied to a Chinese State-linked operation that were spreading deceptive information around the world on Covid-19, political dynamics in Hong Kong and other issues. Around 25,000 of the accounts were described as the “core network”, while around 1,50,000 accounts were amplifying messages from the core groups. This is Jinping’s propaganda machinery in action around the world.

Even while the Covid pandemic was in the making, China lit too many prairie fires in global politics—PLA fighters threatening Taiwan, pushing India-China relations to a point of no return, bringing to a boil the year-long confrontation with the people of Hong Kong and giving a new incentive for the Indo-Pacific strategic initiative of four nations. Collectively, they negated China’s counter-narrative on Covid; so the jury is still out on the effectiveness of China’s propaganda blitz across the world. It is crucial for Xi Jinping as recovery of China’s lost image may well decide his future, when the 20th National Congress of the Chinese Communist Party (CCP) meets in 2022. So, for Xi Jinping, propaganda is part of China’s power projection.

Historically, many CCP leaders have successfully used propaganda to turn the tide in their favour. During the Long March in October 1934, Mao Zedong gave out the first concepts of propaganda to win over people’s support. He used State propaganda as the sword arm of the CCP to consolidate his control over China. After the bloody Tiananmen massacre in 1989 almost killed Deng Xiaoping’s nascent market-reforms programme, he deftly used a series of media articles to keep the conservatives from regaining control of the party. 

Robert C O’Brien, US National Security Adviser, speaking in Phoenix, Arizona, on June 24, 2020, explained the role of propaganda in China.

“Propaganda plays a central political role for the CCP. Beijing’s efforts to dominate political thought are stated openly and pursued aggressively. In 1989, the party began organising itself around ‘ideological security,’ a term repeated frequently since then by CCP leaders. More recently, in April 2013, the party issued a policy on what they call the ‘current state of ideology.’ It held that there should be absolutely no opportunity or outlets for incorrect thinking or viewpoints to spread.”

 

Joseph Stalin set the Communist model for the use of State propaganda. He said: “The production of souls is more important than the production of tanks…. And therefore I raise my glass to you, writers, the engineers of the human soul.” China has a well organised and coordinated propaganda apparatus as part of the State, largely based on the Soviet model, refined later to global proportions by Xiaoping.

Referring to Stalin, John Ganut, Australian journalist and China policy adviser to the Australian prime minister, in his article,

“Engineers of the Soul: What Australia needs to know about ideology in Xi Jinping’s China”, says “in classical Chinese statecraft there are two tools for gaining and maintaining control over ‘the mountains and the rivers’: the first is wu (weapons, violence 武) and the second is wen (language, culture-文). Chinese leaders have always believed that power derives from controlling both the physical battlefield and the cultural domain. You can’t sustain physical power without discursive power. Wu and wen go hand-in-hand.”

 

This is exactly what Xi Jinping seems to be doing—controlling both battlefield and cultural domain. In his address to the 19th National Congress of the CCP in October 2017, he outlined a vision of total control, not merely for the nation’s economy, but also for culture, religion and morals, indicating the Chinese cultural influence in Chinese Communism. He said the CCP’s stated goal was to create “a reinvigorated Communist Party, backed by a strong economy and a powerful, modern military taking an even more central role in the affairs of the nation and a more confident role on the world stage.” Is this going to be the sinister face of the new world order China wants to create? It is a disturbing thought.

Xi Jinping’s thoughts are already being implemented. China’s coercive activities being undertaken in Tibet, Xinjiang and Inner Mongolia, where minority non-Han people in thousands are being put through “re-education” camps to shape their linguistic, cultural and religious identity in conformity with the State’s diktat, so that their lives are controlled by the government in all aspects. There are mandatory study sessions on Communist ideology, using smartphone apps that teach so-called “Xi Jinping Thought”, reminiscent of Mao’s Red Book. Outside sources of information are banned, including foreign newspapers, Twitter, Facebook and WhatsApp. All content generated within China is censored.

China’s propaganda works more subtly in the rest of the world. US National Security Adviser, Robert O’Brien says:

“Over the past decade, the [CCP] Party has invested billions of dollars into overseas propaganda operations to great effect. The CCP has moved to eliminate ‘unfriendly’ Chinese language media outlets worldwide, and is close to succeeding. Nearly every Chinese media outlet in the US is either owned by, or works closely with the party—and is making inroads into English language media as well. There are more than a dozen radio stations in cities across the country where Americans hear subtle pro-Beijing propaganda on their FM radio.”

 

Referring to China’s counter-propaganda moves on Covid-19 pandemic, he says: “Recently, Chinese propaganda persuaded so many Americans that a US soldier had brought the coronavirus to Wuhan—as opposed to Wuhan sending the virus to the rest of the world (a complete fabrication by the CCP) that this soldier and her family needed a personal security detail to protect them from death threats. This situation occurred in Maryland.” One shudders to think what would have happened if one of hundreds of Indian scholars studying in Wuhan had been put through a similar situation.

The US Justice Department had been keeping a watch on the activities of China Daily, the State-owned daily, in the country. In the midst of growing concerns about the Chinese use of US media for grey propaganda, documents filed by China Daily with the Justice Department revealed that the China’s State-owned newspaper had paid $19 million to American media in the last four years.

The list included prestigious newspapers and journals—The Wall Street Journal ($6 million), The Washington Post ($4.5 million), Foreign Policy Journal ($240,000), The New York Times ($50,000) and CQ-Roll Call ($76,000). China Daily spent $11 million in advertising in prominent US newspapers in addition to paying $7.6 million to six prominent dailies, including the Chicago Tribune, Los Angeles Times and The Boston Globe for printing its own paper. Los Angeles Times was reported to have received $657, 523 for printing services. In 2018, both The New York Times and The Washington Post published a sponsored news item titled, “Belt and Road align with African nations”.

In a democracy, apparently there is nothing wrong in publishing paid advertorials from any source. Media does it all the time. And this is what The Hindu, one of the highly respected newspapers in the country, did. In the thick of the India-China armed forces’ eyeball-to-eyeball confrontation, it published in its print edition on October 1 a full-page advertorial on China’s national day, lauding China’s achievements. The same privilege would not be extended to India, if it wants to publish its write-ups in Beijing. So, it is for responsible newspapers to take a call on publishing such advertorials because in a democracy, unlike in China, they are the masters of what they choose to tell the people. 

Tailpiece: Nearer home, since the “golden week” holiday for National Day began, the PLA’s Tibet military region has posted several videos of high-altitude training involving the mobilisation of armoured troop carriers, tanks and personnel on its official Weibo account. In the latest video, PLA troops on a border patrol are seen sharing moon cakes, a traditional pastry, in Ngari prefecture, in the westernmost part of Tibet, in “disputed border” zones. Holding a Chinese flag, troops shout: “I am here to protect the border! To the country, and to the people, please do not worry!” In fact, it is a counter narrative of the Chinese propaganda to a video from China that surfaced some time back. It showed newly-trained young PLA soldiers crying on being sent to the Indian border region in Tibet, which was gleefully splashed across Indian media.  

—The writer is a retired officer of the Intelligence Corps and associated with the Chennai Centre for China Studies and the South Asia Analysis Group

 

Sri Lanka Perspectives – September 2020: Internal and external moves

 Col R Hariharan |September 30, 2020| South Asia Security Trends Oct 2020|  www.security-risk.com

 

20^th Amendment

 

The month of September 2020 was a crucial one for President Gotabaya Rajapaksa, who has been impatiently waiting to gain two-thirds majority support in the parliament in the parliamentary poll, to go ahead with his agenda. Gaining it with the reaffirmation of Sinhala majority has given him confidence to handle the nation, facing unprecedented economic woes due to global Covid pandemic.

 

In what appeared to be a hasty move, the government presented the 20^th Amendment (20A) to the constitution bill to replace the 19^th Amendment (19A) brought by the Sirisena-Wickremesinghe government, to make the president more accountable to parliament and clipped some of his powers in key appointments of governance. This move provided a bone to pick for the opposition, demoralised after their dismal performance in the parliamentary election. There were chaotic scenes when the bill was introduced, with the Opposition staging loud protests inside the House, countered by equally loud counter protests by the ruling party members.

 

The 19A decentralised the appointments to the nine commissions including the Elections Commission, the National Police Commission, the Human Rights Commission, the Finance Commission, the Public Service Commission, among others to a Constitutional Council. It rolled back the 18^th Amendment, earlier brought in by the outgoing President Mahinda Rajapaksa that removed the two-term bar on incumbent president from contesting a third time.  Under the 19A, the President also lost his power to sack the Prime Minister. It also placed a ceiling on the number of ministers and deputy ministers. Evidently, President Gotabaya Rajapaksa through the 20A has tried to not only undo 19A, but out do even the 18A.

 

Apparently, even within the government parliamentary group, there was some criticism of the 20A when it met before the bill was fielded. According to the local media at least three ministers wanted the 20A to retain some of the provisions of 19A, which debarred dual citizens from contesting elections. There was also criticism of reducing the age of eligibility to contest the election from 35 to 30. Another change proposed in 20A was to allow the President to dissolve the parliament after four years of its five-year term, instead of the earlier four and half years under the 19A.

The Centre for Policy Alternatives expressing its concerns in the 20A bill, said “It seeks to remove the checks and balances on the executive presidency. In particular, it abolishes the binding limitations on presidential powers in relation to key appointments to independent institutions through the pluralistic and deliberative process of the Constitutional Council.” This appears to be the essence of the problem. Eighteen political parties led by Samagi Jana Balavegaya (SJB) led by Sajith Premadasa have filed their objections to the bill at the Supreme Court, which is expected to dispose it off by first week October, 2020 

 

Surprisingly, the President seem to have prioritised strengthening his constitutional position through the 20A fulfilling his election promise, rather than implementing than more down to earth issues affecting the common man, particularly after the Covid pandemic has severely affected the economy and livelihood sources of the people.

 

India-Sri Lanka Summit

 

From the Indian perspective, the key event during the month was Prime Minister Mahinda Rajapaksa’s first-ever virtual summit meeting with Prime Minister Narendra Modi held on September 26. Both the leaders are trying to manage in their own ways China - the elephant in the room. The two countries are affected by four criticalities impacting their multilateral relations, in which they can help each other. These are: economic recovery after the havoc created by the Covid pandemic, strategic security compulsions of worsening India – China relations, threat of terrorism and insurgency from third country and managing the 4-nation Quadrilateral linkages to ensure freedom of navigation in the Indo-Pacific.

Of course, there are two perennial areas of suspicion, distrust and dissension: Tamil Nadu fishermen poaching in Sri Lankan waters and the implementation of the Indo-Sri Lanka Accord 1987 in letter and spirit to meet the aspirations of Tamil minority in Sri Lanka (and as a corollary implementation of 13^th amendment to Sri Lanka constitution providing limited provincial autonomy).

 

At the meeting, PM Modi said, “We are giving special and high priority to our relationship with Sri Lanka in accordance with my government’s neighbourhood first policy and SAGAR (Security and Growth for All in the Region) doctrine.” Apparently, it was a reiteration of India agreeing to continue and further strengthen their mutual cooperation on personnel exchange and training and maritime security, made during PM Rajapaksa’s visit in February when he was interim prime minister. The current situation in India-China standoff in Ladakh also came up during the discussion. However, India is probably more comfortable with Sri Lanka on China’s presence in the country, after President Gotabaya Rajapaksa made it clear that Sri Lanka was adopting an “India first approach” as its regional foreign policy plank. As Sri Lanka Foreign Secretary Admiral Colombage said in August, that meant “Sri Lanka will not do anything harmful to India’s strategic security interests.” According to official media briefing, the leaders also acknowledged the progress made in information sharing and cooperation in counter-terrorism efforts, as well as, in dealing with regional drug trafficking.

 

They also discussed working to strengthen bilateral financial cooperation. India has already provided a $400 million currency swap facility to the Central Bank of Sri Lanka in order to assist with economic recovery and to tackle Covid related disruptions. This was perhaps the most urgent issue to bale out the cash strapped Sri Lankan economy.  After the talks, MEA Joint Secretary (Indian Ocean Region) Amit Narang said “An additional request for a bilateral currency swap arrangement worth around $1 billion by the Sri Lankan side remains under discussion. Technical discussions on Sri Lanka’s request for debt deferment are going on.” He was referring to Sri Lanka’s request for a three-year moratorium for $960-million debt owed to India, which had been pending since last February. PM Modi in his opening remarks touched upon the issue and said that Sri Lanka’s additional request for a currency swap arrangement worth around $ 1 billion was “still under discussion.”

According to Narang, the two leaders also exchanged views on reconciliation in Sri Lanka. “Prime Minister Modi called on the new government in Sri Lanka to work towards realising the expectations of Tamils for equality, justice, peace and dignity within a united Sri Lanka by achieving reconciliation nurtured by implementation of the Constitutional provisions. He emphasized that implementation of the 13th amendment to the Sri Lankan Constitution is essential for carrying forward the process of peace and reconciliation.” PM Modi’s reference to the 13^th amendment was widely welcomed by Sri Lanka Tamil leaders, who had been uneasy after President Rajapaksa had come out against devolution and Admiral Sarath Weerasekara, minister for provincial councils, had called the 13^th Amendment and provincial councils “burdensome and useless” and suggested abolishing them.

However, in the joint statement, PM Rajapaksa expressed confidence that Sri Lanka would work towards realising the expectations of all ethnic groups, including Tamils, by achieving reconciliation nurtured as per the mandate of the people and implementation of the constitutional provisions.

PM Modi’s reference to the peace process and reconciliation was equally welcomed by Tamils, particularly after President Rajapaksa disowned Sri Lanka’s sponsorship of the UN Human Right’s council resolution in 2018.

The two leaders exchanged views on fishermen-related issues. They agreed to continue and “strengthen the ongoing constructive and humanitarian approach to address this issue through existing bilateral mechanisms and instructed relevant officials on both sides to this effect,” rather a vague commitment.

 

It was interesting to see there was considerable focus on the soft aspects of diplomacy in their interactions. These included exploring opportunities in common heritage such as Buddhism, Ayurveda and Yoga. In this connection, PM Modi announced that a delegation of Buddhist pilgrims from Sri Lanka will be aboard the inaugural of the international flight to the sacred city of Kushinagar. He also announced a grant $ 15 million for promoting Buddhist ties between the two countries. The two leaders also agreed to facilitate tourism by enhancing connectivity and by early establishment of an air bubble.

Overall, the summit was an exercise in building better understanding between the two leaders, when their countries are going through troubled times. They seem to have focused on “do-ables”, deferring the gritty issues, to be taken up as and when they come.

 [Col R Hariharan, a retire MI specialist on South Asia and terrorism, served as the head of intelligence of the Indian Peace Keeping Force in Sri Lanka 1987-90. E-mail: haridirect@gmail.com