Sri Lanka needs to walk the talk to make peace with Tamils

 

By Colonel R Hariharan | The Times of India| September 28, 2021

https://timesofindia.indiatimes.com/city/chennai/sri-lanka-needs-to-walk-the-talk-to-make-peace-with-tamils/articleshow/86566974.cms 

Chennai: President Gotabaya Rajapaksa in his first-ever address at the 76^th UN General Assembly session on September 22 spoke about transitional justice and reconciliation. But his widely reported readiness to have a dialogue with Tamil expatriates to address post-war reconciliation did not find a place in the speech.

This was not an oversight because in March 2021 his government had proscribed a number of Tamil groups such as the Global Tamil Forum T(GTF), British Tamil Forum (BTF) and Canadian Tamil Congress (CTC).

The government had also banned a number of individuals based in the UK, Germany, Italy and Malaysia under the UN terrorism designation law. The reason for banning them was their influence on Tamil opinion and mould public policy abroad. The ban followed a scathing indictment of the Rajapaksa government by the UN High Commissioner for Human Rights in her report. It had warned against the deterioration of human rights in Sri Lanka and highlighted “intensified surveillance and harassment of civil society organisations, human rights defenders and victims”.

Sri Lanka needs to realise bringing the Tamil ethnic issues to a closure is important for India. Perhaps, India can use its good offices in this respect, provided both Sri Lanka government and Tamil polity are ready come to the table. This will remove one ponderable obstacle for Indian investments in Sri Lanka in the war ravaged North and East to provide employment and also trigger tourism industry in the country. To achieve this, President Rajapaksa will have to walk the talk to achieve economic prosperity, which was the theme of his UN address.

President Rajapaksa has not so far responded to the request of even the biggest domestic stakeholder in parliament – the Tamil National Alliance (TNA) - to discuss issues related ethnic reconciliation. So, if the President speaks of talking to domestic stakeholders whom does he refer to? Equally relevant is the question: are the otherwise squabbling Tamil political parties ready for a common platform to participate in the talks?

If the President is serious about a dialogue with domestic and expatriate Tamil organisations, it would have to involve lifting the ban on some of the individuals and diaspora organisations.  it has to be inclusive and not exclusive to achieve meaningful progress. But the Rajapaksa government has a strong aversion to involve international institutions in domestic issues -- a stand shared by many countries including India.  President Rajapaksa was emphatic that “fostering greater accountability, restorative justice and meaningful reconciliation through domestic institutions was essential to achieve lasting peace. So too is ensuring more equitable participation in the fruits of economic development.”

These powerful words would have carried more meaning, if the government had made sincere efforts to translate them into action during the last one year and a half.

However, to avert international intervention, the domestic institutions should be able to deliver. Even after 12 years since the Eelam war ended, issues of transitional justice, so essential to trigger ethnic reconciliation process remain in the half way house. The office of the missing persons (OMP) set up by President Sirisena in 2018 is a good example of hiccups in delivering results.  Till December 2020, it had received more than 29,000 complaints of missing persons. In January 2021, President Rajapaksa outlined his plans to address the issue of missing persons at a meeting with UN Resident Coordinator Hanna Singer.

He explained that these missing persons were actually dead. Most of them had been taken by the LTTE or forcibly conscripted. though the families of the missing attest it, they do not what has become of them. After investigation the President added death certificate of the missing person would be issue to the families. Support in the form of 6000 Sri Lankan rupees was being given to the family.  This satisfies neither the families nor do justice to the perpetrators of forcible disappearance of the individual. However, the President sees the whole issue as a part of Tamil political agenda.

The recent reports of misconduct by the minister of prisons Lohan Ratawatte are symptomatic of all that is wrong with this government. On September 6, probably around the same time the President was drafting his UN speech to showcase his success, the drunken minister, brandishing a pistol, forcibly entered Wellikada prison with a group well beyond the visiting hours. Six days later, the inebriated minister flew in a helicopter to the Anuradhapura prison. Armed with a pistol, he summoned a group of Tamil political prisoners detained under the Prevention of Terrorism Act 1979 and threatened them to accept their offences. The minister was forced to resign his office, after a lot of hue and cry was raised by the media and the opposition.

This culture of impunity has grown to Himalayan proportions under the current dispensation. Despite repeated claims that the government was preparing to reform the draconian Prevention of Terrorism Act, it continues to be misused to detain people without trial.

Sri Lanka analyst Asanga Abeyagoonasekara, strategic analyst, writing in the Observer Research Foundation, gives an ominous warning: “with the present dysfunctionality, hopefully, Sri Lanka will not see another youth insurrection from its majoritarian Sinhalese Buddhists as seen in the past in 1971 and 1989, triggered by economic failure and political injustice where thousands of lives were lost.”

India and Sri Lanka by geographic connectivity share mutual concerns of national security. A destabilised Sri Lanka is a potential security challenge to India. According to the newly appointed Sri Lanka High Commissioner Milinda Morogoda Sri Lanka wants to elevate the present bilateral relationship to a strategic level, bolstering foreign investments and earnings from exports and expand strategic cooperation in defence and Indian Ocean security.

To realise this, Sri Lanka will have to tone down its majoritarian Sinhala Buddhist narrative, ease militarisation of the administration, provide equitable opportunities for Indian investors and last but not the least ensure visible progress is made in delivering transitional justice to the affected and resume ethnic reconciliation process.

The writer served as the head of intelligence with the Indian Peace Keeping Force in Sri Lanka 1987-90

கரடுமுரடான பாதையில் சென்றிருக்கும் இந்திய — இலங்கை உறவுகள் …புதிய உயர்ஸ்தானிகர் மொரகொட முன்னாலிருக்கும் சவால்கள்

 கேணல் ஆர். ஹரிஹரன் | 28-09-2021| https://thinakkural.lk/article/139644

இலங்கைக்கும் இந்தியாவுக்கும் இடையிலான உறவுகள் கடந்த ஒருசில தசாப்தங்களில் கரடுமுரடான பாதையில் சென்றுவிட்டன. இந்தியாவுக்கான இலங்கைத் தூதுவரின் கதிரை இதுவரையில் ஒரு வருடகாலமாக காலியாக இருந்தது என்பதை விடவும் வேறு எதுவும்  உறவுகளின் இலட்சணத்தை பிரகாசமாக வெளிக்காட்டமுடியாது. இந்தியாவுக்கான உயர்ஸ்தானிகராக நியமிக்கப்பட்ட  மிலிந்த  மொரகொட இப்போது தான் டில்லி  வந்திருக்கிறார். அவரது நியமனம் குறித்து  2020 ஆகஸ்ட் மாதமே ஊடகங்கள் சூசகமாக அறிவித்துவிட்டன  என்பது  குறிப்பிடத்தக்கது.

உண்மையில், உயர்ஸ்தானிகரை நியமிப்பதில் இலங்கை காட்டிய தாமதத்துக்கு இரு நாடுகளையும் தாக்கிய கொரோனாவைரஸின் டெல்ரா உருமாறியை வசதியான காரணமாக கூறிவிட முடியும். ஆனால், கோதாபய ராஜபக்ச 2019 நவம்பரில் அதிகாரத்துக்கு வந்த பிறகு, ஏறுமாறானதாகிப் போய்விட்ட  இந்தியாவுடனான  உறவுகளுக்கு  புத்தூக்கத்தை கொடுப்பதற்கான தேவையை  உள்நாட்டு  விவகாரங்களில்  கவனம் செலுத்தவேண்டிய தேவை முந்திச்சென்று விட்டது  என்பதையும் கவனிக்கவேண்டும்.

  உண்மையில், கோதாபய  இலங்கை ஜனாதிபதி பதவியேற்ற பத்து நாட்களுக்குள்  புதுடில்லிக்கு விஜயம் செய்தார். கோதாபய  பதவியேற்ற உடனடியாகவே இந்திய வெளியுறவு அமைச்சர் எஸ்.ஜெய்சங்கர் இந்தியாவுக்கு வருமாறு பிரதமர் மோடி கொடுத்தனுப்பிய அழைப்பிதழை அவரிடம்  கையளிப்பதற்காக கொழும்புக்கு பறந்துவந்தார். இலங்கை ஜனாதிபதி புதுடில்லிக்கு மேற்கொண்ட அந்த விஜயம் பூகோளவியல், கலாசாரம், மதம் மற்றும் பொதுவான வரலாற்று அனுபவம் ஆகியவற்றினால் தொப்பிள் கொடி பிணைப்பைக் கொண்ட இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான தனித்துவமான உறவுகளை நன்கு உணர்ந்தே வைத்திருக்கிறார் என்பதை காட்டியது.

   பிரதமர் மோடியுடனான சந்திப்பின்போது இலங்கை ஜனாதிபதி இந்தியாவை மிகவும் நெருக்கமான அயல்நாடு என்றும்  நீண்டகால நட்பு நாடு என்றும் வர்ணித்ததுடன் இந்தியாவுடனான இலங்கையின் ஒத்துழைப்பு  பாதுகாப்புடன் தொடர்புடைய  விவகாரங்களுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்ததாக  — பன்முகத்தன்மை கொண்டதாக இருக்கின்றது  அதே வேளை மற்றைய நாடுகளுடனான ஒத்துழைப்பு முயற்சிகள் பெருமளவுக்கு பொருளாதார மற்றும் வாணிப ரீதியானவையாகவே இருக்கின்றன என்று குறிப்பிட்டார். இந்த கருத்துக்கள் இலங்கையில் சீனாவின் பிரசன்னம் தொடர்பான  இந்தியாவின் விசனத்தை மனதிற் கொண்டவையாக அமைந்தன. இந்தியாவுடனான இலங்கையின் ஒத்துழைப்புக்கு  இடையில் எந்தவொரு மூன்றாவது நாடும் குறுககே  தான் அனுமதிக்கப் போவதில்லை என்றும் மோடியிடம் கோதாபய கூறினார்.

  ஆனால், 2019 க்கு பிறகு எவ்வளவோ காரியங்கள் நடந்து முடிந்து விட்டன. இந்தியாவினதும்  இலங்கையினதும்  உள்ளக  மற்றும்  வெளியக சூழ்நிலைகளில்  மாத்திரமல்ல, இந்தோ பசுபிக் பிராந்தியம் முழுவதிலும் பெருமளவு மாறுதல்கள் ஏற்பட்டுவிட்டன. மாலை தீவையும்  பூட்டானையும் தவிர இந்தியாவின் மற்றைய அயல்நாடுகள்  சகலதுமே  சீனாவின் பேரார்வமிக்க  மண்டலமும்  பாதையும்  செயற் திட்டத்தில் இணைந்துகொண்டு இந்தியாவின்  உடனடி  அயலகத்தில் சீனாவின் பிரசன்னத்தை உறுதி செய்தன. 2020 மேயில் கிழக்கு லடாக்கில்  கட்டுப்பாட்டு எல்லையில் சீனத்துருப்புகள்  ஊடுருவியதையடுத்து, சீனாவுடனான இந்திய உறவுகள் பல முனைகளில் மாற்றியமைக்க முடியாத அளவுக்கு  ஒத்துழைப்பில் இருந்து மோதலாக மாறிவிட்டன. கல்வான் பகுதியில் மூண்ட மோதலில் இரு தரப்பிலும் பலர் கொல்லப் பட்டனர். நிலைவரத்தை தணிப்பதற்கு பல சுற்று பேச்சுக்கள் நடத்தப்பட்ட பின்னரும் கூட  கட்டுப்பாட்டு எல்லையின் இரு பக்கங்களிலும் படைகளின் மட்டங்கள் உயர்வானவையாகவே இருக்கின்றன.

  ஆப்கானிஸ்தானில் தலிபான்கள் மீண்டும் அதிகாரத்துக்கு  வந்திருக்கும் நிலையில், பாகிஸ்தானின் தோழமையுடன் பிராந்தியத்தில் சீனா கூடுதலான அளவுக்கு  தன்முனைப்பான பாத்திரத்தை வகிக்கக்கூடிய சாத்தியம் இருக்கிறது. இந்த நிலவரம் ஆசியாவின் இரு பெரிய அயல்நாடுகளுக்கும் இடையிலான சஞ்சலமான உறவுகளுக்கு மேலும் சிக்கல்களை சேர்க்கக்கூடிய சாத்தியம் இருக்கிறது.

    இந்தோ பசுபிக்கில் சீனாவின் அதிகரிக்கும் பகைமையுணர்ச்சிக்கு முன்னால் இந்தியா, அமெரிக்கா, ஜப்பான் மற்றும் அவுஸதிரேலியா ஆகிய நாடுகள் நான்கு தரப்பு கட்டமைப்பின் ஊடாக தங்களது கூட்டுப்பலத்தை கட்டியெழுப்ப ஒன்றிணைந்தன. குவாட் என்று அழைக்கப்படும் இந்த அமைப்பின் நான்கு உறுப்பு நாடுகளுக்கும் இடையிலான பாதுகாப்பு உறவுகளும் அதிகரிக்கப்பட்டன.உண்மையில், அமெரிக்காவுக்கும் இந்தியாவுக்கும் இடையிலான பாதுகாப்பு உறவுகள் முன்னெப் போதையும்  விட  இப்போது நெருக்கமானவையாக இருக்கின்றன. இந்த நகர்வுகளையடுத்து, உலக மூலோபாய  அதிகாரத்தின் ஈர்ப்புமையம்  இந்து சமுத்திர பிராந்தியத்துக்கு மாறுகின்றது. இதில் இலங்கை முக்கியமானதாக வெளிக்கிளம்புகின்றது. இலங்கையில் கடல்சார் மற்றும் உட்கட்டமைப்பு சொத்துக்களை அபிவிிருத்தி செய்வதில் சீனாவின் முதலீடு அதன் இந்தோ பசுபிக் பாதுகாப்பில் முக்கியமான ஒரு பகுதியாகிறது. எதிர்வரும் வருடங்களில் இலங்கையில் சீனாவின் செல்வாக்கு பரந்ததாக, ஆழமானதாக, சகலதையும் தழுவியதாக வளரப்போகிறது என்பதை எம்மால் எதிர்பார்க்கமுடியும். இந்து சமுத்திரத்தில் மூலோபாய நெருக்குதல்கள் அதிகரிக்கும்போது தெற்காசிய பிராந்தியத்தில் முன்னரங்க நாடு என்ற வகையில் இலங்கை அதன் தேசிய நலன்களை பேணிக்காப்பதில் நெருக்கடிகளை எதிர்நோக்கப் போவது சாத்தியம்.

  ஜனாதிபதி ராஜபக்ச இந்தியாவுக்கு உறுதிமொழிகளை அளித்தபோதிலும் அவர் தனது நடவடிக்கைகள் மூலமாக  இந்தியாவை நேசிப்பவராக இருக்கவில்லை. கொழும்பு துறைமுகத்தின் கிழக்கு கொள்கலன் முனையத்தை கூட்டாக  அபிவிருத்தி செய்வதற்கு  இந்தியாவுடனும் ஜப்பானுடனும் செய்துகொண்ட முத்தரப்பு உடன்படிக்கையை ஜனாதிபதி ராஜபக்சவின் கண்காணிப்பின் கீழ் சந்தேகத்துக்கிடமான காரணங்களின் நிமித்தம் இலங்கை கைவிட்டது. கடலில் இருந்து மீட்கப்பட்ட நிலத்தில் நிர்மாணிக்கப்பட்டுவரும் கொழும்பு துறைமுக நகர விசேட பொருளாதார வலயத்தின் 85 சதவீதமான நிலத்தின் குத்தகையை 99 வருடங்களுக்கு சீன ஹாபர் என்ஜினியரிங் கம்பனியே வைத்திருக்கும். இந்த துறைமுக நகரம் கொழும்பு துறைமுகத்தை எதிர்நோக்கியதாக அமைகிறது. கொழும்பு துறைமுகத்தின் ஊடாகவே இந்தியாவின் கொள்கலன் போக்குவரத்துகளில் 70 சதவீதமானவை இடம்பெறுகின்றன. அதனால் இந்தியாவுக்கு மெய்யான கவலைகள் இருக்கின்றன. கொழும்பு துறைமுக நகர விசேட பொருளாதார வலயம் சீனாவின் பிரசன்னத்தை சட்டபூர்வமானதாக்குகிறது. வாணிபம், வர்த்தகம், போக்குவரத்து ஏற்பாடுகள், தொலைத்தொடர்பு, நிதி, உட்கட்டமைப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு என்று பல்வேறு துறைகளில் பெருமளவு சீனர்களின் வருகையை துறைமுக நகரம் வேண்டி நிற்கப்போகிறது.

பாக்கு நீரிணையில்  தமிழ்நாட்டு கரையோரத்தில் இருந்து சுமார் வெறுமனே 50 கிலோ மீட்டர்கள் தொலைவில் அமைந்திருக்கும் நைனாதீவு, நெடுந்தீவு மற்றும் அனலைதீவு ஆகியவற்றில் புதுப்பிக்கத்தக்க மின்சக்தி ஆலைகளை நிறுவுவதற்கு சீன நிறுவனம் ஒன்றுக்கு 2021 ஜனவரியில் இலங்கை அங்கீகாரமளித்தது.

  சீனாவின் இந்த சொத்துக்கள் சீனப் புலனாய்வின் செயற்களங்களாக மாறமுடியும்; ஒற்றுக்கேட்டல், இந்திய தொலைத்தொடர்புகளில் தலையிடுதல்,  கப்பல் போக்குவரத்துகளைக் கண்காணித்தல் மற்றும் இலத்திரனியல் போர்முறை ஆற்றலை மேம்படுத்தல் ஆகிய செயற்பாடுகளுக்கு பயன்படுத்தப்படமுடியும். சீனாவின் இலக்குகளுக்கு பொருத்தமான முறையில் இலங்கையின் அரசியல் மற்றும் வாணிபத்தின் மீது செல்வாக்கு செலுத்தவும் இந்த சொத்துக்கள் பயன்படுத்தப்படலாம் என்பதே  இந்தியாவின் மிகப்பெரிய கவலையாகும். இந்த நிகழ்வுப்போக்குகள் தொடர்பில் இந்தியாவின் விசனம் அதிகரிப்பது இலங்கைக்கு தெரியும். இலங்கையுடனான உறவுகளில் இந்த அம்சங்களை இந்தியா கணக்கில் எடுக்கும்.

ஜனாதிபதி ராஜபக்ச  தனது நாட்டின் ஐக்கியத்தைப் பாதுகாப்பதுடன் புத்தசாசனத்தை பேணிக்காப்தற்கும் உறுதி பூண்டிருக்கிறார்.தனக்கு நெருக்கமான இராணுவ அதிகாரிகளை மேற்பார்வைக் குழுக்களுக்கு தலைவர்களாகவும் நிருவாக பதவிகளுக்கும் நியமித்து ராஜபக்ச நாட்டை நிருவகித்துவருகிறார். குற்றவியல் நடவடிக்கைகளில் குற்றவாளிகளாக காணப்பட்ட இராணுவ வீரர்களுக்கு ஜனாதிபதி மன்னிப்பு அளித்து விடுதலை செய்திருப்பதுடன் அத்தகைய  நடவடிக்கைகளுக்காக நீதிமன்றத்தில்  நிறுத்தப்பட்டடிருக்கும்  ஆயுதப்படை அதிகாரிகள் மீதான வழக்குகளை வாபஸ் பெற்றிருக்கிறார். இந்த செயற்பாடுகளை எல்லாம் நிருவாகம்  பெருமளவுக்கு இராணுவமயப்படுத்தப்படும் அறிகுறிகளாகவே ஜனநாயக அரசியல் சமுதாயம் நோக்குகிறது.

  கொவிட் –19 பெருந்தொற்று நோயினால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கை ஆகஸ்ட் இறுதியளவில் 4 இலட்சத்தை தாண்டிவிட்டது.தொற்றுநோயினால் முடங்கிப்போன சுற்றுலாத்துறை, வெளிநாட்டு பண அனுப்பீடுகள் மற்றும் ஏற்றுமதி வாணிபம் ஆகியவற்றை மீட்டெடுக்க வேண்டியிருக்கிறது. இந்த நிலைவரம் மக்களின் வாழ்வாதாரத்தை  பெரிதும் பாதித்திருக்கின்றது. அத்தியாவசிய பாவனைப் பொருட்களின் விலைகள் வானளாவ  உயர்ந்துவிட்டன. இந்த நிகழ்வுப்போக்குகளை எல்லாம் கவனத்திற் கொள்ளாதவராக ராஜபக்ச, வீழ்ச்சியடைந்துகொண்டிருக்கும் பொருளாதாரத்தை தூக்கி நிமிர்த்துவதற்கும் சுற்றுச்சூழலுக்கு நேசமானசமுதாயத்தை தோற்றுவிப்பதற்கும்  எனக்கூறிக்கொண்டு மிகவும் கடுமையான சில நடவடிக்கைகளை முன்னெடுத்தார். சேதனப் பசளை வகைகளை பயன்படுத்துவதை ஊக்குவிப்பதற்காக இரசாயன பசளை வகைகளின் இறக்குமதியை அவர் தடைசெய்ததுடன் தொலைபேசிகள் மற்றும் வாகனங்களின் இறக்குமதியையும் தடைசெய்தார். இவை யெல்லாம்  மக்களின் வாழ்க்கையை கஷ்டத்துக்குள்ளாக்கின.

  இலங்கையில் முதலீட்டுச் சூழ்நிலை குறித்து அமெரிக்க இராஜாங்க திணைக்களத்தின் அண்மைய அறிக்கையொன்று மிகவும் எதிர்மறையான அபிப்பிராயத்தை வெளியிட்டிருக்கிறது.

  இத்தகைய சிக்கலான ஒரு சூழ்நிலையில்தான் புதுடில்லியில் இலங்கையின் உயர்ஸ்தானிகர் என்ற வகையில்  57 வயதான அசோகா மிலிந்த மொரகொடவின் பதவி சவால்மிக்கதொன்றாக போகின்றது. அரசியல் விளக்கப்பாடுடயை  மொரகொட இரு தடவைகள் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்ததுடன் ஜனாதிபதி மகிந்த  ராஜபக்சவின் ஆட்சியில்  நீதி மற்றும் சட்டச் சீர்திருத்தங்கள் அமைச்சராகவும் பதவி வகித்தார்.

  அமைச்சரவை அந்தஸ்தில் உயர்ஸ்தானிகராக மொரகொடவின் நியமனம் அவரின் கருத்துக்களை ராஜபக்சாக்கள் செவிமடுப்பார்கள் என்பதை உணர்த்துகிறது. வர்த்தகம், ஆட்சிமுறை,இராஜதந்திரம்,ஊடகத்துறை மற்றும் தன்னார்வ நிறுவனங்கள் ஆகியவற்றில் அக்கறையும் அனுபவமும் கொண்டமொரகொட சுவிட்சர்லாந்தின் லோசேனில் உள்ள ஐ.எம்.டி.வர்த்தக பாடசாலையின் பழைய மாணவராவார். அவர் இப்போது நடவடிக்கைச் செயற்திட்டமொன்றுடன் புதுடில்லிக்கு வந்திருக்கிறார்.

   ” இந்தியாவில் இலங்கைக்கான இராஜதந்திர தூதரகங்களுக்கான ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட மூலோபாயம் 2021/2023 ” என்பதே அந்த செயற்திட்டமாகும். இந்தியாவில் உள்ள மூன்று தூதரகங்களினாலும் பின்பற்றப்பட வேண்டிய தெளிவான இலக்குகளை, நோக்குகளை, மூலோபாயங்களை அத்திட்டம் உள்ளடக்கியிருக்கிறது. தற்போதைய இருதரப்பு உறவுகளை   மூலோபாய மட்டமொன்றுக்கு உயர்த்துதல், வெளிநாட்டு முதலீடுகளையும் ஏற்றுமதி மூலமான சம்பாதிப்பையும் பலப்படுத்துதல்,பாதுகாப்புத்துறையிலும் இந்து சமுத்திரத்தின் பந்தோபஸ்திலும் மூலோபாய ஒத்துழைப்பை விரிவுபடுத்தல் ஆகிய இலக்குகள் அவற்றில் அடங்கும்.

    குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் ஏழு இலக்குகள் பேரார்வம் மிக்கவை.சில இலக்குகள் பரஸ்பர  உயர்மட்ட விஜயங்கள் மற்றும் பாராளுமன்ற ஜனநாயகம் ஆகியவற்றின் ஊடாக இரு தரப்பு உறவுகளைப் பலப்படுத்துதல் போன்ற சாதாரணமான இலக்குகளாகும்.வேறு சில இந்தியாவின் மாநிலங்களுடன் பெருமளவுக்கு ஊடாட்டங்களை வளர்த்தல் போன்ற புதுவகையான இலக்குகளாகும். இவற்றின் மூலமாக இடம்  பெயர்ந்தவர்களின் பிரச்சினை, இலங்கையின் கடல்வளத்தை பாதுகாத்தல்   ( மீனவர்களின் பிரச்சினையைக் குறிக்கிறது ) போன்ற பிரச்சினைகளை தீர்ப்பதற்கான முயற்சிகளை முன்னெடுக்கலாம் என்று எதிர்பார்க்கப் படுகிறது.

  ஒரு சில இலக்குகள் சாதிக்கக்கூடியவை. அதாவது, இரு தரப்பு கூட்டு ஆணைக்குழுக்களை அமைத்தல், கலாசாரம், கல்வி, விஞ்ஞானம் மற்றும் தொழில்நுட்பம் ஆகிய துறைகளில் ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்துதல் ஆகியவற்றைக் கூறலாம். ஆகாயம், கடல், மின்சாரத் திட்டங்கள் மற்று டிஜிற்றல் தொடர்பு ஆகியவற்றையும் சாதிக்கக்கூடிய இலக்குகளுக்குள் அடக்கலாம்.

   மொரகொடவின் இந்த ஆவணம் உள்ளக பயன்பாட்டுக்கானதாக இருந்தாலும், இலங்கையிலும்  இந்தியாவிலும் பத்திரிகைகளுக்கு வழங்கிய பல்வேறு  நேர்காணல்களில் அதன் உள்ளடக்கங்களைப் பற்றி அவர் பேசியிருக்கிறார். மக்களின் நம்பிக்கைகையை பெறுவதற்காக அவர் அவ்வாறு செய்திருக்கலாம். ஆனால்,சில துரிதமான விளைவுகளைப் பெறுவதற்கு இரு நாடுகளும் ஒன்று சேர்ந்து செயற்படும்போதுதான் இவை சாத்தியமாக முடியும். உதாரணத்துக்கு, இலங்கையின் வடமாகாணத்தில் வேலையில்லாமல் இருக்கும் இளைஞர்களுக்கு வேலை வாய்ப்புக்களை தோற்றுவிப்பதற்காக தமிழ்நாடு மாநிலத்தின் தொழிலதிபர்களை உள்ளடக்கிய கூட்மைப்பு ஒன்றை நிறுவ முதலமைச்சரை இணங்கவைக்கலாம். இதன் மூலமாக இந்தியாவில் உள்ள அகதிகள் இலங்கை திரும்புவதை இலகுவாக்கலாம். ஆனால்,இலங்கையில் சீனாவின் காலடி ஆழமாக பதியும் நிலையில், இந்திய முதலீட்டாளர்களுக்கு சமமான வாய்ப்புகள் கொடுக்கப்படுமா?  முன்முயற்சிகளை எடுப்பதன் மூலம் இலங்கையே அதை உறுதிப்படுத்த முடியும்.

     அதேபோன்று,இலங்கைக் கடற்பரப்பில் இந்திய மீனவர்கள் மீன்பிடிப்பது தொடர்பிலான சிக்கலான பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதற்கு வழிவகைகளைக் கண்டறிய போதுமான  முன்னேற்பாடுகள் செய்யப்பட்டிருக்கின்றன. இரு தரப்புக்கும் பயன்தரத்தக்க  தீர்வொன்றை அடைவதற்கு பழைய பாணியிலான தீர்வுகளுக்கு அப்பால் செல்வதற்கு  அரசியல்  விருப்பார்வமும் துணிச்சலும் தேவையாகும்.

   சிறுபான்மையினத்தவர்களான தமிழர்களுக்கு ஒப்புரவான உரிமைகளை வழங்குவது தொடர்பான பிரச்சினை இந்திய அரசியலில் தாக்கங்களை ஏற்படுத்தக்கூடியது என்பதால், இலங்கை அந்த பிரச்சினையை அலட்சியம் செய்யமுடியாது. 1987 ஜூலை இந்திய – இலங்கை சமாதான உடன்படிக்கை  பல குறைபாடுகளைக் கொணடிருக்கின்ற போதிலும், தமிழர்களின் அபிலாசைகளில் சிலவற்றை நிறைவேற்றுவதற்கான தகுதியைக் கொண்டதாக இன்னமும் விளங்குகிறது. அரசியலமைப்புக்கான 13வது திருத்தம் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட சுயாட்சியுடன் மாகாணசபைகளை தோற்றுவித்தது. ஈழப்போர் முடிவடைவதற்கு முன்னதாக ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ச 13 க்கும் அப்பால் செல்வது குறித்து பேசினார். எதுவும் நடக்கவில்லை. ஜனாதிபதி கோதாபய 13 வது திருத்தத்தை விரும்பவில்லை என்பது தெளிவானது.அதை அவர் இரத்துச் செய்யக்கூடும் என்று பலரும் உணருகிறார்கள்.

  இலங்கையின் புதிய உயர்ஸ்தானிகர் மொரகொட இந்த பிரச்சினைகளில் சிலவற்றுக்கு  தீர்வைக்கண்டு முன்னேற்றத்தைக் காட்டினால், தனது ஆவணத்தில் கூறப்பட்டிருப்பவற்றையும் விட கூடுதலானவற்றை அடயக்கூடியதாக இருக்கும்.

(இந்திய இராணுவ புலனாய்வு அதிகாரியாக இருந்த கேணல் ஹரிஹரன்  தெற்காசியா மற்றும் பயங்கரவாதம் தொடர்பான விவகாரங்களில் நிபுணராவார்.இந்திய அமைதி காக்கும் படை நிலைகொண்டிருந்தபோது (1987–1990) இலங்கையில் பணியாற்றியவர்.)

 

Repairing ragged edges of India-Sri Lanka ties may take more work than meets the eye

President Rajapaksa despite his reassuring words to India, has not endeared himself to India in his actions

R Hariharan |September 09, 2021| First Post | Home – News |

https://www.firstpost.com/india/repairing-ragged-edges-of-india-sri-lanka-ties-may-take-more-work-than-meets-the-eye-9949281.html

 

There is no doubt India-Sri Lanka relations have run into rough patches during the last few years. Nothing illustrates this better than the fact that the chair of Sri Lanka's ambassador to India had remained vacant for a year so far. The High Commissioner-designate to India, Milinda Moragoda is in New Delhi only now to assume the office, even though media had hinted at his appointment as early as August 2020. Of course, the delay in Sri Lanka appointing the high commissioner to New Delhi can be conveniently attributed to the Delta variant of the COVID-19 pandemic that hit both countries. However, it also highlights President Gotabaya Rajapaksa’s domestic preoccupations overtaking the need to reinvigorate the relations with India, which had become ragged since he assumed power in November 2019.

Of course, the Sri Lankan president visited New Delhi within ten days of assuming office, after Jaishankar, minister for external affairs, flew to Colombo to convey Indian Prime Minister's invitation to visit India. President Gotabaya Rajapaksa’s visit to New Delhi so soon after assuming office showed that he was conscious of the unique relations existing between the two countries, umbilically linked by geography, culture, religion and shared historical experience.

According to media reports, the Sri Lankan President during his meeting with PM Modi stated that India was the “closest neighbour and longstanding friend” and “whilst, with India the cooperation was multi-faceted with priority given to security-related matters, with other countries [obviously hinting at India’s concern over China’s presence in Sri Lanka], the initiatives for cooperation are by and large, economic and commercial.” He is said to have told the PM that “he would not allow any third force to come in between cooperation with India.

However, much water has flown in the Palk strait since 2019. There has been a lot of churning up in the internal and external environment of not only India and Sri Lanka, but the Indo-Pacific region as a whole. All the neighbours of India, except Maldives and Bhutan, have joined China’s ambitious Belt and Road Initiative (BRI), firming up China’s presence in India’s immediate neighbourhood. India’s relations with China have irreversibly changed from cooperation to confrontation on many fronts, after Chinese troops intruded across the Line of Actual Control (LAC) in Eastern Ladakh in May 2020 resulting in the clash at Galwan post, causing casualties on both sides. Even after many rounds of talks to defuse the situation, force levels on both sides of the LAC continue to be high. With the Taliban back in power in Afghanistan, China is likely to play an increasingly assertive role in the region in partnership with Pakistan. This is likely to add further complications to the tenuous relations between the big Asian neighbours.

In the face of China’s increasing belligerence in the Indo-Pacific, India, the US, Japan and Australia have come together to build their collective strength through the Quadrilateral framework. The security relations between the members are also being scaled up. In fact, Indo-US security relations are closer now, than ever before. With these moves, the centre of gravity of global strategic power is shifting to the Indian Ocean Region (IOR), with Sri Lanka emerging as its pivot. China’s investment in developing maritime and infrastructure assets in Sri Lanka are an important part of China’s Indo-Pacific security. We can expect China’s influence in Sri Lanka to grow wider, deeper and all-embracing in the coming years. Sri Lanka as the vanguard of the South Asian region is likely to find it difficult to safeguard its national interests as strategic pressures build up in the Indian Ocean.

President Rajapaksa despite his reassuring words to India, has not endeared himself to India in his actions. Under his watch, the trilateral agreement with India and Japan to jointly develop the strategically important Colombo Eastern Container Terminal (ECT) was given up, on specious grounds. The Colombo Port City (CPC) special economic zone coming up in reclaimed land in the heart of Colombo will be controlled by the China Harbour Engineering Co which holds a 99-year lease on 85 percent of the land. It will be overlooking the Colombo port through which 70 percent of India’s container traffic moves. So, India has real concerns as the CPC SEZ would legitimise the presence of the Chinese. It would involve a large influx of Chinese in trade, commerce, logistics, communication, finance, infrastructure and security.

In January 2021, Sri Lanka has approved a Chinese firm – Sinosar Etechwinee Joint Venture – to instal hybrid renewable energy systems in Nainativu, Delft and Analaitivu islands located in Palk Bay, barely 50 km from Tamil Nadu coast.

These Chinese assets can become hotbeds of Chinese intelligence and be used to eavesdrop and interfere with Indian communication, track ship movements and enhance electronic warfare capacity. A greater Indian concern would be their ability to buy influence over Sri Lankan politics and trade to suit China’s goals. India’s growing concerns on these developments are known to Sri Lanka. And India will be factoring these aspects in its relations with the island neighbour.

These Chinese assets can become hotbeds of Chinese intelligence and be used to eavesdrop and interfere with Indian communication, track ship movements and enhance electronic warfare capacity. A greater Indian concern would be their ability to buy influence over Sri Lankan politics and trade to suit China’s goals. India’s growing concerns on these developments are known to Sri Lanka. And India will be factoring these aspects in its relations with the island neighbour.

President Rajapaksa by his own admission has taken a pledge to protect the unity of the country and to safeguard and nurture Buddha Sasana. He is running the country with handpicked military officers heading oversight committees and occupying administrative posts. He has also pardoned military men convicted of criminal acts and dropped cases against armed forces personnel who were being prosecuted for such acts. The democratic polity sees this as a sign of increasing militarisation of the administration.

The COVID-19 pandemic infection has crossed the 400,000-mark by the end of August. The tourism industry, foreign remittances and export trade crippled by the pandemic are yet to recover. This has affected the livelihood of the people, sending prices of essential commodities shooting to the skies. Unmindful of these developments Rajapaksa has introduced some of the most drastic measures, ostensibly for shoring up the sinking economy and creating an environment-friendly society. These include banning the import of chemical fertilisers to popularise the use of organic fertilisers, ban on import of phones and automobiles, which have made life difficult for the citizens.

The US State Department’s recent report on the investment climate in Sri Lanka says: “Sri Lanka is a challenging place to do business with high transaction costs, aggravated by an unpredictable economic policy environment, inefficient delivery of government services, and opaque government procurement practices. Investors noted concerns over the potential for contract repudiation, cronyism, and de facto or de jure expropriation. Public sector corruption is a significant challenge for US firms operating in Sri Lanka and a constraint on foreign investment. While the country generally has adequate laws and regulations to combat corruption, enforcement is weak, inconsistent, and selective.

US stakeholders and potential investors expressed particular concern about corruption in large infrastructure projects and in government procurement. The government pledged to address these issues, but the Covid response remains its primary concern. Historically, the main political parties do not pursue corruption cases against each other after gaining or losing power.”

It is in this complex environment, the 57-year-old Asoka Milinda Moragoda's job as Sri Lanka High Commissioner in New Delhi is going to be a challenging one. The politically savvy Moragoda is a two-term parliamentarian, who had served as a cabinet minister for justice and law reforms under President Mahinda Rajapaksa.

Presumably, his cabinet rank appointment indicates he has the ears of Rajapaksas. He has wide interests and experience in business, government, diplomacy, media and not for profit organisations. Moragoda, an alumnus of the IMD Business School, Lausanne, Switzerland, has come to New Delhi armed with a plan of action.

The action plan titled “Integrated Country Strategy for Sri Lanka Diplomatic Missions in India 2021/2023” contains clear goals, objectives and strategies to be followed by the three Sri Lankan missions in India. Goals include elevating existing bilateral relationship to a strategic level, bolstering foreign investments and earnings from exports, expand strategic cooperation in defence and Indian Ocean security,

The seven objectives given are ambitious. Some are mundane like strengthening bilateral relationships through the exchange of high-level visits and parliamentary diplomacy. Some are novel like promoting greater interaction with the states of India which can resolve long-drawn issues of displaced persons and protecting Sri Lanka’s marine resources (euphemism for resolving a fishing dispute). A few goals are achievable: convene bilateral joint commissions, enhance cooperation in the fields of culture, education and science and technology. So is the goal of enhancing air, sea, electrical grid and digital connectivity.

Though the document is for internal use, he has discussed its content in various interviews with the press both in Sri Lanka and India, perhaps to gain public confidence. However, it can come only when both the countries act together to come up with some quick results. For instance, if Tamil Nadu chief minister can be persuaded to form a consortium of the state industrialists to invest in Northern Province to create employment opportunities for unemployed Tamil youth, it would make it easier for Tamil refugees in India to return home. But with Chinese footprint increasing in the island, will equal opportunities be given to Indian investors? Only, Sri Lanka can reassure them by taking the initiative.

Similarly, enough homework has been done to find ways to resolve the vexing issue of Tamil Nadu fishermen fishing in Sri Lankan waters. What is required is the political will to find an out of the box solution to arrive at a win-win solution.

Sri Lanka cannot wish away the issue of equitable rights for the Tamil minority as it has political connotations in Indian politics. Indo-Sri Lanka Accord 1987, despite its many shortcomings, still remains valid in meeting some of the Tamil aspirations. The 13th amendment to the constitution created provincial councils with limited autonomy. Though President Mahinda Rajapaksa had spoken of implementing a 13A plus, before the Eelam War ended, nothing came of it. It is clear President Gotabaya Rajapaksa does not favour the 13A. Many feel he may do away with it.

If the new Sri Lanka High Commissioner show results in some of these issues, he will be achieving much more than what he contemplates in his ICS document.

Colonel R Hariharan, former MI specialist on South Asia and terrorism, served as the head of intelligence with the Indian Peace Keeping Force in Sri Lanka 1987-90

 

Col Hariharan's Comments on Sri Lanka refugees in Uthayan,Tamil daily

 

Covid pandemic becoming Gotabaya’s nemesis?

Col R Hariharan |August 31, 2021| Sri Lanka Perspectives August 2021|

South Asia Security Trends, September 2021 | www.security-risk.com

 

President’s Covid conundrum

Sri Lanka government had resisted enforcing a lock down to fight the Covid-19 pandemic as advised by medical health authorities for nearly ten months. Instead, it had opted for travel restrictions. However, the government was forced to announce a 10-day nation-wide lock down from August 20. But when the total number of cases breached figure of four lakhs and death toll mounted to nearly 9000, the beleaguered government extended the lockdown till September 6.

It might be tempting to attribute Sri Lanka’s losing battle control the Covid-19 pandemic to the Delta variant, with three new mutations, that has entered the fray. However, the government’s inability to strategize its pandemic control measures is evident from the Covid data. The number of cases which averaged a low of 1282 new cases in the week ending July 12, rose to a high average of 5961 by end August. According to Reuters data, Covid infections are increasing with 5325 new infections reported on average each day, working out to 170 persons per one lakh people; this is 97% of the peak –- the highest daily average reported on August 26.

Despite the hiccups in vaccine procurement and vaccination programme, Sri Lanka has administered around 19.5 million doses of Covid vaccine, enough to have vaccinated two doses to 44.7 % of the population. This is not a bad record, when compared with other countries. But the problem appears to be in enforcing preventive health measures.

The government has been clearly caught in a dilemma on imposing a lockdown. It was only in August 2, in a bid to restore normalcy, the government urged state sector employees to return to work. It increased transport services. But when medical authorities were strongly favouring lock down, the government allowed the heads of department to determine the staff requirement. When the hospitals started overflowing with patients, integrated health care programme of confining pandemic patients was adopted.

President Rajapaksa speech on the eve of the nation-wide lockdown sounded pessimistic, warning the already harried people “to be prepared to make more sacrifices if the country is to be placed under a lockdown form a longer period of time in the future.” He dwelt at length the high cost of imposing a lockdown.

His words “although the government does everything it can to provide oxygen, establish intermediate treatment centres and administer vaccines, it is the role of doctors to manage patients appropriately” lacked compassion to both the victims and health staff.  So were his words “Most of the people who passed away from Covid-19 were over the age of 60. The majority of people out of them had been suffering from chronic diseases for a long time and they had not been vaccinated.”

The President has reshuffled his cabinet, in a bid to impart new momentum to the battle against Covid and its adverse impact on the economy.  Prof GL Peiris has been made minister of foreign affairs in place of Dinesh Gunawardana, who has become minister of education. The lack lustre minister for health Pavithra Wanniarachchi has been replaced by Keheliya Rambukwella, though how it would improve the situation is to be seen. PM Rajapaksa’s son Namal Rajapaksa has been made minister of development coordination and supervision in addition to his portfolio of youth affairs. This appointment further increases the clout of the Rajapaksa clan in controlling developmental activity.

President Rajapaksa’s ability to decide on the Covid strategy is likely to be tested when the present lockdown ends on September 6, if we go by the recommendations of an Independent Technical Experts Group, published in the Daily FT. The Group estimates the 10-day lockdown as of August 30, would have an impact of $1.12 billion or 1.3% of GDP, while a four-week lockdown till September 18 would cost $1.67 billion or 1.9% of GDP. If further extended to six weeks till October 2, it would cost the economy $2.2 billion or 2.5% of GDP. The Group has recommended the ongoing lockdown be extended till September 18, as it would prevent 7,500 deaths. If extended till October 2, it would save 10,000 lives and the economy would bounce back. 

It is clear Covid-19 pandemic has emerged as President Rajapaksa’s challenger. Will the ‘Terminator’ be able to terminate the scourge?

Remembering Mangala

 

Mangala Samaraweera, well known liberal politician and two-term foreign minister of Sri Lanka, who served as finance minister in the Yahapalana cabinet passed away due to Covid complications on August 24. In a political career spanning three decades, though his party affiliations between the SLFP and UNP, he was man of firm convictions as a liberal democrat against Sinhala Buddhist chauvinism. A fashion technologist by qualification, he was openly gay, he was nominated by the Samagi Jana Balavegaya (SJB) party to contest the 2020 elections.

However, he quit the electoral contest before the polls, emphasizing the need for recommitment to democracy as the country was hurling towards an autocracy with the “rapid convergence of the executive, the military and the clergy.”  He was a supporter of LGBTQ movement and encouraged their struggle to do away with archaic laws governing same sex relations.  

Tamil National Alliance spokesman MA Sumanthiran aptly summed up Samaraweera’s contribution saying: “as a foreign minister in 2015, he tirelessly worked towards justice, accountability and reconciliation. His vision for Sri Lanka was one where every citizen was equal irrespective of ethnic, language, race, religion, orientation or belief.”

His death is truly a loss to politics of conviction in Sri Lanka.

 

Welfare package for Sri Lanka refugees

 

Tamil Nadu Chief Minister MK Stalin has announced a welfare package of Rs 317 crore for over three lakh Sri Lankan Tamil refugees living in the state since 1983, The CM proposes to set up a committee for their welfare. The Committee shall also work towards long term solutions on their problems like citizenship and returning to Sri Lanka.

 

In a statement in the Assembly, the CM said Rs 261.54 crore would be allocated for improving infrastructure including reconstruction of houses for those living in camps, Rs 12.25 crore towards ensuring education and job opportunities and Rs 43.61 crore for raising their living standards.

 

CM Stalin said the government would bear the tuition and hostel fees of 55 students, who are children of refugees. Fifty students in engineering and five others in agriculture would get the assistance. The government has also announced remission of tuition and hostel fee of all post graduate students and hike in scholarship amount for graduate vocational courses.  Assistance to self-help groups, increase in cash support to families are among other benefits included in the proposal.

The Sri Lanka refugee welfare package announcement is a strong reminder that Sri Lanka Tamil issue is still alive in the ruling DMK’s political agenda. We can expect the TN government to pressurise New Delhi when Sri Lanka’s contentious issues of human rights excesses during the Eelam war and devolution come up. The CM is also likely to take up the question of Indian citizenship for Sri Lanka Tamil refugees.

[Col R Hariharan, a retire MI specialist on South Asia and terrorism, served as the head of intelligence of the Indian Peace Keeping Force in Sri Lanka 1987-90. He is associated with the Chennai Centre for China Studies. E-mail: haridirect@gmail.com Website: https://col.hariharan.info]